De Verdwenen Zeekrijgers - Catherine Doyle (Stormwachter 2)

Informatie over het boek:

Auteur: Catherine Doyle

Uitgeverij: Fantoom (imprint van Baeckens Books)

Bindwijze: Hardcover

Aantal pagina’s: 294

ISBN: 9789059246423

 

 

Waar gaat het over?

Fionn Boyle is nog geen halfjaar Stormwachter op Arranmore als het eiland overspoeld wordt door duizenden angstaanjagende Zielsluipers. De meedogenloze volgelingen van de gevreesde tovenares Morrigan komen haar weer tot leven wekken en Fionn staat machteloos. Hij is de magie van de Stormwachter kwijt en nu het geheugen van zijn opa steeds slechter wordt, is hij aangewezen op de hulp van zijn vrienden Shelby en Sam. Samen moeten ze Dagda’s leger van Merrows, legendarische zeewezens uit vroegere tijden, oproepen. Maar niemand gelooft dat het wilde volk uit de oceaan bestaat. En hoe kan Fionn zijn gelijk bewijzen zonder magie? Terwijl hij op zoek gaat naar het verdwenen leger, bereiden de andere eilandbewoners zich voor op de invasie. De strijd om het voortbestaan van Arranmore is begonnen.

 

 

Wat vond ik ervan?

 

In de recensie van deel 1 lazen jullie al dat ik dat deel helemaal geweldig vond, dit deel doet er niet voor onder.

Wederom volgen we Fionn die nog geen halfjaar Stormwachter is of hij krijgt al een heleboel op zijn bord.

Gelukkig hoeft hij het niet allemaal alleen te doen maar heeft hij ook een paar goede vrienden. Beste vrienden zelfs.

Sam en Shelby. Shelby kenden we al uit het eerste deel, maar Sam leren we in dit deel echt kennen. Het is heerlijk om te lezen hoe de vriendschap van Fionn, Shelby en Sam in elkaar steekt.

Ook dit tweede deel is weer vervuld met magie, al is Fionn de zijne een tijdje kwijt, toch geeft dat het verhaal wat extra’s.

Fionn twijfelt wat aan zichzelf, maar weet zich daar overheen te zetten en alsnog te doen wat hij moet doen.

Het hele verhaal en de achtergrond van de Merrows vond ik supertof en origineel. Ik kreeg er een beetje een viking achtig gevoel bij, wat ik onwijs tof vond.

Het einde van het boek ga ik niet verklappen, maar ik zeg er wel bij dat ik een traantje heb  moeten wegpinken. Op een goede, maar emotionele manier. Degenen die het boek al hebben gelezen zullen begrijpen waarom ik het zo mooi vind. Zonder iets te verklappen wil ik ook nog meegeven dat het einde leerzaam is en kinderen misschien iets gaat doen beseffen (wederom ik wil niks verklappen).

Het lezen van deze serie is echt optimaal ontspannen. In deze boeken kun je heerlijk wegkruipen in de magische wereld van Arranmore en de spannende avonturen meemaken.

Ik heb weer genoten en ik heb dan ook enorm veel zin om te gaan beginnen aan deel 3.

Wat een geweldige leesontdekking is deze serie! Hij verdient een heleboel meer aandacht!