Titel: Het verloren Meisje 

Auteur: S.E. Durrant 

Uitgever: Lemniscaat 

Bindwijze: Hardcover 

Aantal Bladzijden: 233 

IBSN: 9789047712527 

 

Achterflap: 

 Als haar ouders het huis verbouwen, gaat Iris bij haar grootmoeder logeren. Mimi en Iris zijn de beste vrienden en Iris vindt het heerlijk om bij haar te zijn… Haar grootmoeder is namelijk niet zo’n saaie doorsnee-oma: ze bruist altijd van de energie, danst in de keuken, zwemt in zee, ook al is het koud… Iedere dag is een avontuur. Maar Mimi doet steeds vreemdere dingen. Smeert ze nou echt jam op haar roerei omdat ze het lekker vindt? Al die spullen die zich in huis opstapelen, zijn dat nou echt allemaal dingen om te bewaren? Of is er iets anders aan de hand? Iris moet een manier vinden om om te gaan met het steeds verder veranderende gedrag van Mimi. Ze wil niet dat mensen om haar heen doorkrijgen wat er gebeurt. Zéker Mason niet, de nieuwsgierige nieuwe jongen uit haar klas! En wie is toch Coral? Het meisje van de foto boven de haard, dat zo ongelofelijk veel op Iris lijkt? 

 

Mening:  

Toen ik de achterkant van 'het verloren meisje’ las, was ik meteen benieuwd, en na het lezen denk ik dat het boek zeker in de smaak zal vallen bij jongere lezers. Zelf vond ik het boek iets minder leuk... 

Ik vond het verhaal op zich goed bedacht, de personages zijn leuk, en het plot zat dan ook echt wel goed in elkaar, alleen het is de schrijfstijl die ik niet fijn vond. 

De personages op zich vond ik best leuk, maar sommigen misten voor mijn gevoel wel een beetje diepgang. Ik denk dat jongere lezers dit en stuk minder erg vinden en er ook niet zo op zullen letten. Mason en Mimi vond ik bijvoorbeeld erg leuke personages. 

Ik vind de schrijfstijl een beetje te kinderlijk, maar dit is geheel persoonlijk, ik vind dat niet fijn lezen, maar anderen kunnen dit heel fijn vinden. Ik denk dan ook dat de doelgroep van dit boek deze schrijfstijl erg fijn zal vinden, doordat er niet onnodig lange stukken uitleg in staan over bepaalde plekken, person etc. 

Wat ik wel weer leuk vond was dat aan het eind van elk hoofdstuk een soort reminder stond voor Mimi, en voor Iris zelf. Dit voegde net een beetje extra aan het verhaal toe. 

Over het algemeen vond ik het verhaal van ‘Het verloren meisje’ niet slecht, en daarom geef ik het 3 sterren. 

Het verloren meisje is een jeugdboek wat erg in de smaak zal vallen bij de doelgroep.