Achterflap: 

Taran kan stelen als de beste. Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint, een magisch spel waar criminelen strijden voor vrijheid. Vastberaden om zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in de duistere geheimen van magie. 

 

Mening: 

Het Debuut van Emmelie Arents, Het Hart van de Adelaar, was een van de beste boeken die ik vorig jaar heb gelezen. Ik was dan ook erg benieuwd naar De Woestijndief. Ik had stiekem wel hoge verwachtingen van dit boek, en ik ben zeker niet teleurgesteld! Dit was wat ik ervan vond: 

Ik werd vanaf bladzijde 1 meteen het verhaal ingetrokken, ik kon het boek amper wegleggen. Dit komt doordat Emmelie de Wereld en personages ontzettend goed uitgebeeld worden. De wereld is heel levendig, en de personages hebben veel diepgang, je voelt echt wat zij voelen. 

Aan het begin van het boek zit ook een begrippenlijst, dit vond ik tijdens het lezen erg handig, vooral als ik iets niet meer helemaal zeker wist; ik hoefde niet het hele boek door te bladeren om te zoeken waar het begrip wordt uitgelegd 

Je leest het boek voornamelijk vanuit Taran en Amir, maar soms lees je ook vanuit een ander personage. Normaal gesproken vind ik dit enorm schakelen, helemaal als er ook van setting gewisseld wordt –wat hier ook gebeurt- maar in dit boek had ik hier totaal geen moeite mee, en vond ik het juist verfrissend. 

Ik vond de Schrijfstijl van Emmelie Arents ontzettend fijn, er worden niet te veel moeilijke woorden gebruikt, en het verhaal leest heel vlot weg; ondanks dat het best wel een dik boek is, had ik het binnen een dag uit. 

Ik moet ook even gezegd hebben hoe mooi de cover en het Binnenwerk is, het vormt samen met het verhaal echt 1 geheel, Prachtig! 

De Woestijndief is een prachtig verhaal vol met geheimen, intriges en ontzettende leuke personages! Ik kan niet wachten op deel twee! 

Beoordeling: 4,5/5