Titel: De Verloren Wendy

Auteur: Jami Leigh

Bindwijze: Paperback

ISBN:9789083194417

Prijs: €22,50

 

 

Dit is waar De Verloren Wendy over gaat:

 

Sula heeft moedig de rol van Helidans nieuwe Wendy op zich genomen, evenals de identiteit van Sarina. De taak die nu voor haar ligt: een broos vredesakkoord tot stand brengen tussen de Nox en het land Myrhe, terwijl ze haar ware identiteit moet verhullen. Maar één misstap kan leiden tot een verwoestende oorlog…

Gedreven door een knagend schuldgevoel, klampt Sarina zich vast aan Leilani’s woorden over ‘de verloren Wendy’. Als zij en haar Peter nog steeds in leven zijn, zouden ze weleens de sleutel kunnen zijn tot Sula’s vrijheid. Maar waar begin je met zoeken als een ruitvormige wijnvlek je enige aanwijzing is, en de Blue Hazard bovendien het doelwit wordt van piraten?

 

 

Dit is wat ik van De Veloren Wendy vond: 

Een release waar ik nou echt enorm naar uitkeek was die van de Verloren Wendy. Ik had zo enorm genoten van deel één, dat ik niet kon wachten om verder te lezen over deze toffe wereld en personages.

Voordat ik begon met het lezen van dit tweede deel heb ik eerst deel één, de Nieuwe Wendy, opnieuw gelezen. Wederom heb ik genoten van dit deel én het zorgde er ook nog eens voor dat de overgang naar deel twee wat soepeler was. Dit merkte ik tijdens het lezen erg, want ik zat meteen in het verhaal bij de Verloren Wendy.

Ik vond het ontzettend tof om de ontwikkelingen van de personages te lezen, je merkt echt dat ze in dit verhaal groeien. Sula, Mael en Ax hebben stiekem toch wel een plekje te weten veroveren in mijn hart.

Ik vond de intriges, spanning en het vleugje romantiek fantastisch! Jami Leigh heeft een erg beeldende schrijfstijl, die fijn wegleest. Ik vind het knap hoe je zo’n wereld zo mooi tot leven kan wekken!

Een van de dingen die ik toch echt fantastisch blijf vinden aan deze duologie zijn de verwijzingen naar Peter Pan. Het is natuurlijk een hervertelling, maar tegelijkertijd een op zich zelf staand en origineel verhaal.

Wat ik erg fijn vond was dat ik na dit boek te hebben gelezen ook echt het idee had dat er geen losse eindjes meer waren. Het voelde voor mij aan als een perfecte afsluiting van een magische duologie.

 

Ik durf bijna te zeggen dat dit de beste fantasy die ik tot nu toe van eigen bodem heb gelezen. Voor mijn gevoel klopt alles aan dit verhaal. Ik heb in ieder geval weer enorm genoten van Lumin, Sula, Mael, Ax en alle andere personages.

 

Beoordeling: 5/5