Informatie over het boek:
Auteur: Shelby Mahurin
Uitgeverij: Harper Collins
Bindwijze: Paperback
Genre: Fantasy
Aantal pagina's: 540

 

 

Waar gaat het over?
Lou is al haar hele leven op de vlucht: voor de verraderlijke heksen uit haar heksenkring én voor de heksenjagers van de koning, die niets liever willen dan haar op de brandstapel krijgen. Maar nu is het tijd om naar huis terug te keren. Lou vindt dat ze de confrontatie moet aangaan met haar verleden en moet opeisen wat haar rechtmatig toebehoort.

Haar vrienden, en vooral haar echtgenoot Reid, maken zich echter zorgen om haar. Het lijkt wel of ze niet langer de Lou is die ze kennen: het dappere meisje dat in staat was het hart van een heksenjager te veroveren. Er hangt een donkere schaduw over haar, en dit keer is er meer dan liefde nodig om de duisternis te verdrijven.

 

 

Wat vond ik ervan?

Degenen die ons al langer volgen op onder andere Instagram weten dat ik rázend enthousiast ben over deze serie.

Ik kon dan ook niet meer zin hebben in dit derde deel.

In het begin moest ik er weer even inkomen, dat komt met name denk ik doordat het al een poosje geleden is dat ik deel 2 las.
Zodra je er echter in zit leest het echter als een trein weg.
De magie, intriges en personages zijn weer even heerlijk als in het tweede deel.

Er waren wat stukjes die ik minder vond om te lezen. Dat waren de stukjes die je las vanuit Nicholina, het waren er niet heel veel, dus opzich viel het mee. Vanuit haar lees je echter vanuit het derde perspectief, en voor mij voelde dat wat vreemd.

Lou is weer geweldig. Als er één personage is dat een bad ass award verdiend is het Lou wel. De girlpower spat van de pagina's af.

Ook aan Reid viel niks op te merken in dit deel, hij bleef zichzelf en had niet echt acties waarvan ik dacht; "Dat klopt niet helemaal."

De ontknoping waar ik persoonlijk enorm naar uit zat te kijken en wauw, die mag er wezen.

Alles klopte, het was niet raar of teleurstellend, het was echt het einde waar ik op had gehoopt, en misschien nog wel meer dan dat ;)

Ik heb een traan moeten wegpinken, en had echt all the feelings, vooral bij de tweede helft van het boek!

Tot slot nog een mooie quote die ik las in het boek en écht even wilde delen.

Hoop is niet de ziekte. Het is de remedie.

 

 

We willen de uitgeverij bedanken voor het vertrouwen en het recensie exemplaar!